Soms raken we ontmoedigd in de samenwerking met anderen en denken we: laat maar zitten. Vaak zoeken we de oorzaak bij de ander. Hoe zeer dat ook het geval kan zijn, je kan de ander niet veranderen. Jezelf wel. Daarom is het goed om te kijken naar je eigen valkuilen en hoe je die de volgende keer kan ontlopen. Herken jij jezelf in een of meer van de volgende rollen? Lees dan verder en kijk wat je kan doen.
Waarom moet mij dit overkomen? Waarom moet hij mij hebben? Waarom werkt zij niet mee? Waarom ik? Stel je jezelf zulke vragen, dan heb je de neiging om jezelf te zien als slachtoffer. Dat kan weliswaar terecht zijn, het helpt je niet verder.
Dit kun je doen
Een slachtoffer is machteloos. En de vraag is of jij dat echt bent. Wellicht zijn er (alternatieve) mogelijkheden waar je invloed op hebt. Ga na welke dat zijn en beslis er zelf over. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen welbevinden.
Wanneer gaan ze het nou eens regelen? Wanneer krijg ik eindelijk eens dat onderzoek? Wanneer? Je vraag is terecht, maar het antwoord weet je al: niet nu.
Dit kun je doen
Vraag aan de juiste persoon waarom niet is gebeurd wat er zou moeten gebeuren en bedenk wat je eraan kan doen om het toch voor elkaar te krijgen. Stel alternatieven voor en maak daarbij concrete afspraken. En bespreek ook wat er moet gebeuren als iets niet kan plaatsvinden.
Wie gaat er nou eens voor zorgen dat die rommel wordt opgeruimd? Wie gaat mij eens helpen? Wie? Je hebt de neiging de verantwoordelijk op een ander af te schuiven. Hoe terecht het ook is dat de ander het probleem moet oplossen, je kan die persoon niet dwingen.
Dit kun je doen
Wat je wel kan doen is nagaan wat jij zelf kan doen. Misschien kun je een ander ertoe bewegen het te doen. Of kun je het samen oplossen, op een ander moment etc. Probeer in overleg op zoek te gaan naar een passende oplossing. Wacht niet af tot een ander het aanpakt, neem zelf het heft in handen.
Je wilt koste wat het kost die bloedtest. Iemand die zijn zin doordrukt, loopt het risico dat de ander gaat tegenwerken. Zo krijg je een strijd die slechts twee verliezers oplevert. Forceren is het tegenovergestelde van toegeven. Je stelt jouw belang boven het belang van de ander. Forceren zou ik het geval van zorgverlening niet nodig moeten zijn. Je mag ervan uit gaan dat de zorgverlener in jouw belang handelt.
Dit kun je doen
Twijfel je of datgene wat wordt voorgesteld in jouw belang is, maak dat dan bespreekbaar. Vraag waarom daarvoor is gekozen en kijk of je samen tot een oplossing kan komen.
Heb je te maken met een crisissituatie? En is er geen tijd voor overleg? Dan kan forceren de beste optie zijn. Stel, een operatie kan pas over een maand plaatsvinden. Je maakt je ernstig zorgen en kan niet werken tot die tijd. Je dringt aan, maar er is niets te regelen met het ziekenhuis. Je kiest ervoor om naar een ander ziekenhuis te gaan.
Toegeven is het tegenovergestelde van forceren. Je laat het belang van de ander voorgaan en komt niet op jezelf. Misschien omdat je niet durft, niet weet hoe of denkt te weinig ergens vanaf te weten. Hoe dan ook, toegeven kan leiden tot frustratie en nadelige consequenties hebben.
Dit kun je doen
Verzamel de moed (en informatie) om aan te geven waar je voor komt. En als je niet krijgt waarvoor je komt, vraag dan waarom de zorgverlener niet aan jouw wens wil voldoen. Kijk of je samen tot een oplossing kunt komen. Vind je het lastig om dit in je eentje te doen? Neem iemand mee of kijk of er een patiëntenvereniging is die je kan bijstaan met advies.
Toch kan je soms kiezen voor toegeven. Vooral als het belangrijk is om te laten merken dat je rekening houdt met de ander en de (grotere) belangen die spelen. Je bouwt dan krediet op waardoor iemand jou een volgende keer wellicht meer ter wille is. Bijvoorbeeld: “Ik zie dat je het heel druk hebt en hier eigenlijk geen tijd voor hebt. Zullen we even een nieuwe afspraak maken?”
Laat maar. Hier heb ik geen zin in. Als je een conflictsituatie uit de weg gaat, laat je niet merken dat je ergens last van hebt of wordt benadeeld. Je vermijdt al het gedoe en neemt je verlies. Misschien omdat je denkt dat het toch geen zin heeft, je geen zin hebt in een vervelende discussie of die niet durft aan te gaan. Met als gevolg dat de zorgverlener niets voor je kan betekenen.
Dit kun je doen
Belangrijk is dat je vertrouwen houdt in de zorgverlener en ervan uitgaat dat hij of zijn handelt in jouw belang. Voel je niet bezwaard om door te vragen, aan te geven dat je ergens aan twijfelt of je zorgen maakt. Het gaat om jouw gezondheid en het is het werk van de zorgverlener om daar goed mee om te gaan.
Toch kan je soms kiezen voor vermijden. Bijvoorbeeld als het gaat om iets kleins, iets wat niet heel erg belangrijk is en wellicht op een andere manier opgelost kan worden.
Vooruit dan maar. Laten we het zo maar doen. Een compromis is het gevolg van een onderhandeling waarbij niet goed is nagedacht over de verschillende belangen en mogelijke alternatieven. De oplossing is op zich niet slecht, maar het had beter gekund. Niet echt een gewenste situatie als het gaat om jouw gezondheid.
Dit kun je doen
Belangrijk is om samen na te gaan of de oplossing die je voor ogen hebt ook daadwerkelijk de beste is. Mogelijk zijn er betere alternatieven. Het is zaak hiervoor de tijd te nemen, voldoende geduld op te brengen en je creativiteit aan te wenden.
Toch kan je soms kiezen voor een compromis. Bijvoorbeeld als tijdelijke oplossing als er weinig tijd is of er op dat moment onvoldoende middelen zijn voor een betere oplossing.